Eskişehir Türk Ocağı Geleneksel Perşembe Sohbetleri programının bu haftaki konuğu Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Tarih Bölümü Öğretim Üyesi Doç.Dr.Ahmet Şimşek’di. “Türkiye’de Tarih Eğitiminin Tarihçesine Dair” başlıklı konuşmasında sayın Şimşek özetle aşağıdaki konulara değindi:
Tarih eğitiminin, tüm dünyada olduğu gibi Türkiye’de de “iktidar”ın “meşruiyet” araçlarından biri olarak tanımlandığı görülmüştür. Bu durum devrin iktidarına hâkim olanların sahip oldukları zihniyet/ideolojinin tarih eğitimine yansımasından kaynaklanmıştır. Bu çalışmada Türkiye Cumhuriyetindeki tarih derslerinin dönemlere göre değişen genel amaçları ve bunları etkileyen faktörler üzerinde durulmuştur. Türkiye’de modern anlamda Maarifi Umumiye Nizamnamesiyle başlayan tarih dersleri, II. Meşrutiyetle Türkçü öncülerin liderliğinde biçimlenen romantik ve daha çok refleksif bir milliyetçi tarihçilik anlayışını ders kitaplarına yansıtmıştır. Cumhuriyetle birlikte “Türk Tarih Tezi”ne oturan tarih eğitimi, 1940’lı yıllarda Hümanistik bir yaklaşımın benimsenmesiyle Eski Yunan ve Roma vurgulu bir hal arz etmiştir. 1960’lardan sonra ise anlayış, adım adım evrilerek 1980 sonrasında “Türk-İslam Sentezi” yörüngesine girmiş, içerik olarak Türk tarihinin program ve ders kitaplarındaki yoğunluğu gitgide artmıştır. 2007’den sonra ise daha çok yapılandırmacı yaklaşım temelinde pedagojik olarak bir düzenlemeye gidilmiştir. Tarih derslerinin bir kimlik inşa aracı olmaktan çok tarihsel düşünme becerileri kazandırmaya yönelik planlanması amaçlanmıştır. Sonuç olarak, 20. Yüzyıldan günümüze kadar geçen yüzyıllık süreçte tarih müfredat ve ders kitaplarında dönemlerin siyasal ve sosyal gidişatına paralel köklü değişikliklerin yaşandığını söylemek mümkündür.
